W prawie nienaruszonym po wojnie stanie przetrwało jedno z najważniejszych pomieszczeń „parlamentarnych” – sala posiedzeń wydziałów prowincji. Prowadzi do niej kamienny portal, w którego supraporcie przedstawiono okrągłe „zwierciadło prawdy”. Marmurowe, wolnostojące kolumny podtrzymują drewniane belkowanie, na którego fryzie umieszczono datę „MDCCCXCVI”. Znajdujący się w sali stylowy kominek posiada  piękną, żeliwną przysłonę o motywach zaczerpniętych z baroku.

Drugie, zachowane niemal bez zmian wnętrze, to niewielki gabinet w skrzydle lewym, zwane kapliczką. Pokój należał do osoby odpowiedzialnej między innymi za sprawy wyznaniowe prowincji, stąd niezwykła quazi-religijna wymowa wystroju. Pokój obiega drewniana boazeria, wyżej ściany są obite tłoczoną skórą w typie kurdybanu. Sklepienie pokrywa malowidło, którego centralną część wypełnia kartusz, w którym namalowano patronkę Śląska – Świętą Jadwigę, z przysługującymi jej atrybutami – modelem kościoła i ciżmami w dłoniach. W narożach kompozycji umieszczono alegorie czterech cnót, są to: Mądrość w osobie Ateny, Męstwo, jako święty Jerzy, Sprawiedliwość, jako rzymska Justitia, Wiara, jako modląca się kobieta.